Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
επικοινωνία maia
Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας για θέματα που αφορούν την ομορφότερη στιγμή της ζωής σας στο pregnancy.info@yahoo.gr
φυσιολογικός τοκετός
Οι μητέρες που γεννούν τα μωρά τους με φυσιολογικό τοκετό, αποκτούν πιο έντονο συναισθηματικό δεσμό μαζί τους. Στο συμπέρασμα αυτό, κατέληξε έρευνα που έγινε από Αμερικανούς επιστήμονες του πανεπιστημίου του Yale, μετά από παρατήρηση της συμπεριφοράς δώδεκα γυναικών, εκ των οποίων, οι έξι γέννησαν φυσιολογικά και οι υπόλοιπες με καισαρική τομή.
Η ομάδα του Yale, εξέταζε με ηλεκτρονικά μέσα τον εγκέφαλο των δώδεκα γυναικών, για δύο με τέσσερις εβδομάδες μετά τον τοκετό, δηλαδή στην περίοδο της λοχείας. Οι έξι που γέννησαν φυσιολογικά, ανακαλύφθηκε ότι εμφάνισαν μεγαλύτερη δραστηριότητα στα κέντρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με την εκδήλωση συναισθημάτων. Αυτά τα κέντρα φάνηκαν να ελέγχουν την ανταπόκριση της μητέρας με το μωρό της και να ρυθμίζουν τη διάθεσή της. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι το κλειδί στη διαφορετική συμπεριφορά των μητέρων, είναι οι ορμόνες που παράγονται κατά τον τοκετό.
Κατά τη διάρκεια των συστολών της μήτρας, που προκαλούν την έναρξη του τοκετού, ξεκινά η παραγωγή της οκυτοκίνης, μιας ορμόνης που πιθανόν να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της μητρικής συμπεριφοράς. Οι γυναίκες που υποβάλλονται σε καισαρική τομή, δεν παράγουν την ίδια ποσότητα αυτών των ορμονών. Η διαδικασία αυτή, έχει συσχετιστεί με την αύξηση του κινδύνου παρουσίασης κατάθλιψης μετά τη γέννα.
Ο Dr James Swain, επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε στην Journal of Child Psychology and Psychiatry, ότι “αυτή η μελέτη πιθανόν να βοηθήσει στην βαθύτερη κατανόηση της χημείας, που θεμελιώνει το δεσμό της μητέρας και του παιδιού της”.
Ο καθηγητής James Walker, λέκτορας του πανεπιστημίου Royal College of Obstetricians and Gynaecologists, επεσήμανε πως «καιρό τώρα έχουμε παρατηρήσει ότι οι γυναίκες που έκαναν καισαρική, κάποιες φορές αντιμετωπίζουν προβλήματα στο να δεθούν με το μωρό τους». Επίσης ανέφερε πως οι λόγοι που συμβαίνει αυτό, δεν είχαν διασαφηνιστεί. Σε κάποιες από τις περιπτώσεις, το φαινόμενο μπορεί να συσχετιζόταν με τις κλινικές δυσκολίες που παρουσιάστηκαν εξαρχής και έκαναν απαραίτητη τη διαδικασία της καισαρικής τομής. Ο καθηγητής, βασιζόμενος στο γεγονός ότι η έρευνα του Yale αφορούσε γυναίκες που επέλεξαν ή όχι τη καισαρική , χωρίς να κρίνεται απαραίτητη, τόνισε ότι ίσως να παίζει σημαντικό ρόλο και ο χαρακτήρας των γυναικών που δυσκόλεψε το δέσιμό τους με τα μωρά τους. Όσες υποβλήθηκαν ηθελημένα σε καισαρική, “ενδεχομένως να ήταν πιο αποστασιοποιημένες απο τον τοκετό, σε σχέση με εκείνες που γέννησαν φυσιολογικά”. Πρόσθεσε πάντως πως αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι το πρόβλημα θα διαρκέσει και ότι δεν υπάρχει αμφιβολία πως πολλές γυναίκες που γέννησαν με καισαρική, κατέληξαν να γίνουν εκπληκτικές μητέρες.
Η Belinda Phipps, του National Childbirth Trust, συμπέρανε ότι: "ο δεσμός μεταξύ μητέρας και βρέφους, είναι υψίστης σημασίας και η ανταπόκρισή της στο κλάμα του μωρού που μόλις γεννήθηκε, είναι το κλειδί της μητρικής στοργής."
Περίπου το 10 με 20% όλων των τοκετών, γίνονται πλέον με καισαρική στις Η.Π.Α.. Tο ανησυχητικό με αυτή την επιλογή, είναι πως η καισαρική έιναι μια σοβαρή χειρουργική διαδικασία, με κινδύνους και παρενέργειες.
Η ομάδα του Yale, εξέταζε με ηλεκτρονικά μέσα τον εγκέφαλο των δώδεκα γυναικών, για δύο με τέσσερις εβδομάδες μετά τον τοκετό, δηλαδή στην περίοδο της λοχείας. Οι έξι που γέννησαν φυσιολογικά, ανακαλύφθηκε ότι εμφάνισαν μεγαλύτερη δραστηριότητα στα κέντρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με την εκδήλωση συναισθημάτων. Αυτά τα κέντρα φάνηκαν να ελέγχουν την ανταπόκριση της μητέρας με το μωρό της και να ρυθμίζουν τη διάθεσή της. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι το κλειδί στη διαφορετική συμπεριφορά των μητέρων, είναι οι ορμόνες που παράγονται κατά τον τοκετό.
Κατά τη διάρκεια των συστολών της μήτρας, που προκαλούν την έναρξη του τοκετού, ξεκινά η παραγωγή της οκυτοκίνης, μιας ορμόνης που πιθανόν να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της μητρικής συμπεριφοράς. Οι γυναίκες που υποβάλλονται σε καισαρική τομή, δεν παράγουν την ίδια ποσότητα αυτών των ορμονών. Η διαδικασία αυτή, έχει συσχετιστεί με την αύξηση του κινδύνου παρουσίασης κατάθλιψης μετά τη γέννα.
Ο Dr James Swain, επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε στην Journal of Child Psychology and Psychiatry, ότι “αυτή η μελέτη πιθανόν να βοηθήσει στην βαθύτερη κατανόηση της χημείας, που θεμελιώνει το δεσμό της μητέρας και του παιδιού της”.
Ο καθηγητής James Walker, λέκτορας του πανεπιστημίου Royal College of Obstetricians and Gynaecologists, επεσήμανε πως «καιρό τώρα έχουμε παρατηρήσει ότι οι γυναίκες που έκαναν καισαρική, κάποιες φορές αντιμετωπίζουν προβλήματα στο να δεθούν με το μωρό τους». Επίσης ανέφερε πως οι λόγοι που συμβαίνει αυτό, δεν είχαν διασαφηνιστεί. Σε κάποιες από τις περιπτώσεις, το φαινόμενο μπορεί να συσχετιζόταν με τις κλινικές δυσκολίες που παρουσιάστηκαν εξαρχής και έκαναν απαραίτητη τη διαδικασία της καισαρικής τομής. Ο καθηγητής, βασιζόμενος στο γεγονός ότι η έρευνα του Yale αφορούσε γυναίκες που επέλεξαν ή όχι τη καισαρική , χωρίς να κρίνεται απαραίτητη, τόνισε ότι ίσως να παίζει σημαντικό ρόλο και ο χαρακτήρας των γυναικών που δυσκόλεψε το δέσιμό τους με τα μωρά τους. Όσες υποβλήθηκαν ηθελημένα σε καισαρική, “ενδεχομένως να ήταν πιο αποστασιοποιημένες απο τον τοκετό, σε σχέση με εκείνες που γέννησαν φυσιολογικά”. Πρόσθεσε πάντως πως αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι το πρόβλημα θα διαρκέσει και ότι δεν υπάρχει αμφιβολία πως πολλές γυναίκες που γέννησαν με καισαρική, κατέληξαν να γίνουν εκπληκτικές μητέρες.
Η Belinda Phipps, του National Childbirth Trust, συμπέρανε ότι: "ο δεσμός μεταξύ μητέρας και βρέφους, είναι υψίστης σημασίας και η ανταπόκρισή της στο κλάμα του μωρού που μόλις γεννήθηκε, είναι το κλειδί της μητρικής στοργής."
Περίπου το 10 με 20% όλων των τοκετών, γίνονται πλέον με καισαρική στις Η.Π.Α.. Tο ανησυχητικό με αυτή την επιλογή, είναι πως η καισαρική έιναι μια σοβαρή χειρουργική διαδικασία, με κινδύνους και παρενέργειες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)